انتظار از مدعیان انتخابات شوراها

اما جالب است که هنوز هیچ کدام از گروه‌های مدعی،تعریف خود از مدیریت شهری، برنامه‌ خود برای اداره شهر و قصدشان برای در اختیار گرفتن مدیریت شهر را اعلام نکرده‌اند. انتظار دارند که قاطبه شهروندان به آنها رأی بدهند، بدون آنکه به این پرسش‌های اساسی پاسخ دهند که: در توزیع مزیت‌های نسبی شهر نگره چپ دارند یا راست؟ (آنچنانکه معمول بوده، از بالا شهر عوارض می‌گیرند تا خرج پایین شهر کنند، یا تصور می‌کنند عمده بودجه باید برای محل سکونت آن دسته از شهروندان هزینه شود که نقش افزونتری در تأمین درآمد شهرداری داشته‌اند.) برنامه‌گرا هستند یا نخبه‌گرا؟ (مدیریت شهر تابع یک برنامه از پیش مصوب شده خواهد بود یا گروه‌های نخبه هر لحظه نسبت به مقتضیات مجاز به اتخاذ تصمیمات راهبردی تازه خواهند بود؟) نگره اکولوژیک دارند یا انسانگرا (چشم‌انداز طبیعی شهر ولو با هزینه زیاد و ایجاد دشواری برای شهروندان باید حفظ شود و یا اینکه اولویت با تأمین نیازهای انسانی است و در این راه می‌توان از منابع تجدید ناپذیر هم هزینه کرد) مدیریت شهری را صرفا یک نهاد خدماتی می‌دانند یا برای آن نقش های دیگر هم قائل هستند (قاعدتا همه مدعی شق دوم خواهند بود، اما باید دقیقا توضیح دهند که بر مبنای اختیارات کنونی شورای شهر و شهرداری چگونه می‌خواهند فی‌المثل موجب رونق اقتصاد محلی شوند.) نگاه‌شان به پدیده شهر «چشم‌اندازی» است یا «موضوعی»؟ (با کمی تفحص درباره معنای این دو عبارت، احتمالا مدعی مفهوم چشم‌انداز خواهند شد. در این صورت باید توضیح دهند که با حوزه اختیارات کنونی چگونه می‌خواهند همه مولفه‌های متعامل در یک چشم‌انداز شهری را در قالب یک هدف واحد همراستا کنند.)
بر همین نمط، می‌توان ده‌ها پرسش دیگر را هم مطرح کرد. پرسش‌هایی که در روزهای آینده در همین ستون احتمالا به مواردی از آنها اشاره خواهد شد،‌ اما می‌شود از همه درخواست کرد اگر عجالتا آمادگی ارائه یک برنامه مدون برای مدیریت کلانشهری همچون تهران را ندارند، دست‌کم شهردار مورد علاقه خود را معرفی کنند. تردید نیست که مهمترین مسئولیت و اختیار شوراهای شهر انتخاب شهردار است و این حق شهروندان است که بدانند با رأی دادن به هر کدام از فهرست‌های انتخاباتی، به واقع دارند کدام شهردار را برای اداره شهر بر می‌گزینند. اگرچه معرفی شهردار لزوم ارائه برنامه را منتفی نمی‌کند اما با توجه به شناخت نسبی که از سوابق و علایق افراد وجود دارد می‌توان تصور کرد که به این طریق شهروندان با شناختی دقیق‌تر و ذهنیتی منطقی‌تر در انتخابات شوراها شرکت خواهند کرد.